2012'de Eylül, 2016'da Ezgi Dadyali oldu. Dadya bizim için güvendi. Arkadas tavsiyesi ile görüstügüm ilk gün annelik iç güdüsüyle kararimi hemen vermistim. Zaten kizim Eylül'de gittigimiz ilk gün Banu Hanima ‘Yarin yine gelecegim‘ demisti. Eylül de güvenmisti :) Istahsiz Küçük kizim Ezgi'ye de kapuskayi yedirebilen Filiz Abla'mizin lezzetli eliydi. Sorun olmaz mi? Tabi ki oluyordu. Sorunlari asla çözümsüz birakmayan, sevecen, güvenilir Dadya kadrosuydu iki kizimi da Dadya Çocuklari'na gönderme sebebim. Bunca yil sonra sevgimiz ayni. Sonsuz tesekkürler, iyi ki varsiniz :) ?

Dadya daha Ilkadim'ken çocugumu size emanet etmistim. Her yil degisen ve gelisen Dadya'yi düsünüyorum simdi. Gazeteleriniz, renk günleriniz.. Kizim simdi mimar adayi, hala hatirlaniyor olmasi ne güzel. Hiçbir özelligi unutulmamis. Yönetici kadro ayni. Sevgi, ilgi de. Bizden size, sizden bize...

Merhaba Banu Hanim ve tüm Dadya ekibi, Bugün Pelin'in Dadya'da son günü ve aksam bulusacagiz. Ama ben kosturmacada firsat bulamayiz belki diye yazmak istedim. Dadya'ya basladiginda neredeyse 2,5 yasinda, altinda bezi olan, 3-5 kelimeyle kendini ifade etmeye çalisan herkesten çekinen minicik bir kizdi Pelin. Onu sevgiyle aldiniz ve kendini seven, dogayi seven, fikirlerini çekinmeden her yerde söyleyebilen özgür ruhlu biri yaptiniz. Hem Pelin, hem de biz sizlerden çok sey ögrendik, bugüne kadar ögretmenleri olan Türkan, Pelin, Elif, Merve, Sanat Kübra, Rose, Elifcan ve sayamadigim tüm ögretmenlerine, çocuklarin kendini rahat ve mutlu hissetmesi için ugrasan Caner ve Irmak ögretmenine ve tabi ki size, kisacasi sevgisini ve ilgisini üzerinden eksik etmeyen tün Dadya ailesine çok tesekkür ediyorum. Kizim için de bundan sonraki okul hayatinda da buradaki gibi sefkatli insanlarla karsilasmasini diliyorum. Iyi ki varsiniz, hep varolun ??

Dadya Çocuklari denince aklima gelenleri bir çirpida kagida dökmek herhalde mümkün degil... Önce aklima gelen içimin sicacik oldugu... Ben üç çocugumun evden çikip disariya adim attigi ilk yillarinda, hani kafanizda onlari yetistirirken vermek istediginiz dogru, güzel ne varsa Dadya ile beraberce yaptigimizi gördüm; Dadya'dan ögrendigim çok sey de cabasi... Gösterissiz, sade sonsuz bir sevgiyle çocuklarimin elbirligiyle büyütüldügüne sahit oldum. Sadece ögretmenlere degil, kurumda çalisan herkese çok güvendigimi bilerek kapidan çiktim hep. Kurumda çalisan herkesin, sonradan ayrilanlarin bile, sevgiyle görüstüklerini, birbirlerilerine nasil bagli olduklarini görmek bile Dadya’nin nasil özel bir yer oldugunun kaniti... Simdi 18'ine gelen Yagmur’um, 5. sinifta Tuna’m ve Ipek’imin anilari hep canli ve güzel Dadya’yla ilgili… Banu Hanim’a ve bütün Dadya ekibine sonsuz tesekkürlerimi sunuyorum. Dadyali olmak bir ayricaliktir, dogru insan yetistirme mücadelesinde yardim alabileceginiz en güzel kapilardan birisidir. Her zaman çalacaginiz kapidir Dadya. Gökçen

Merhaba, Ne zamandir (en az iki ayi vardir) buraya yazmak hep aklimdaydi, ama bir türlü olmadi, simdi gerçeklestirebilecegime inaniyorum :) Eray Dadya'ya baslayali iki seneyi geçti, basladigi gün dün gibi aklimda. Oryantasyon zamani, ilk yemege kalisi, ilk uykusu hepsi aklimda, Gülsüm Ögretmen'in gönderdigi ilk defa yemege kalisindan bir video, uyudu diye aramasi ve o an hissettiklerim hepsi dün yasanmis gibi, inanin bunlari yazarken o anlarda hissettigim ayni duygulari hissediyorum. Eray'im büyüdü, sizinle büyüdü, birlikte büyüdük. Bazen çok zor anlar yasadik, Eray kolay alisamadi ya da kolay ayrilamadi sabahlari, hiç bitmeyecek gibi geliyordu. Her sabah uyandigi anda haftasonuna kaç gün kaldigini sorardi, hep soracak gibi geliyordu. Bu süreçte "Dadya Çocuklari" ile ilgili bir kere bile acabam olmadi. Benim fikrim elinizden gelenin en iyisini yapmaya çalisiyordunuz ve her ne olursa olsun iyi niyet vardi. Bu ikisi yeterliydi benim için. Berna Ögretmen ile basladi Emine Ögretmen ile devam etti ve Silan ögretmen'le kres dönemini kapatacak, bana göre üçü de birbirinden degerli Eray'imin yüregine, aklina dokunan ögretmenler ve tabi niceleri. Böyle isim isim sayip birini bile atlamak istemiyorum, Dadya'da çalisan Dadya Çocuklari için çalisan herkesin emegi var bizde. Iki gün sonra mezuniyeti var (her ne kadar Eray yaz döneminde devam edecek olsa da). Basladigi gün bu ani zamanlari aklima hiç getirmedim, düsünemezdim de. Yazmakta zorlaniyorum, keske hislerimi daha kolay ifade edebilme yöntemi olsa. Her sey için her sey için çok çok tesekkürler, hepinizin eline emegine gönlüne saglik! Hem çok zor, hem de mükemmel bir sey yapiyorsunuz, çocuklarin aklina, yüregine dokunuyorsunuz. Iyi ki varsiniz, benim de hep "iyi ki"m olarak kalacaksiniz. Bu arada eger hepimiz buralarda olursak yollarimiz yine kesisecek, bu sefer Eray degil Ege size emanet olacak. Bir tesekkür yazisi yazmaya çalistim, ama hala yavan kaldigini düsünüyorum :) Ancak nasil bu yogun hislerimi sükrümü anlatabilecegimi de bilmiyorum. Dedigim gibi iyi ki sizinle tanistik, iyi ki Eray sizinleydi, iyi ki sizinle birlikte büyüdü. Hepinize yürekten tesekkür ediyorum. Hep var olun! Aybüge (Dadya Annesi :) )

Merhaba, Ne zamandir (en az iki ayi vardir) buraya yazmak hep aklimdaydi, ama bir türlü olmadi, simdi gerçeklestirebilecegime inaniyorum :) Eray Dadya'ya baslayali iki seneyi geçti, basladigi gün dün gibi aklimda. Oryantasyon zamani, ilk yemege kalisi, ilk uykusu hepsi aklimda, Gülsüm Ögretmen'in gönderdigi ilk defa yemege kalisindan bir video, uyudu diye aramasi ve o an hissettiklerim hepsi dün yasanmis gibi, inanin bunlari yazarken o anlarda hissettigim ayni duygulari hissediyorum. Eray'im büyüdü, sizinle büyüdü, birlikte büyüdük. Bazen çok zor anlar yasadik, Eray kolay alisamadi ya da kolay ayrilamadi sabahlari, hiç bitmeyecek gibi geliyordu. Her sabah uyandigi anda haftasonuna kaç gün kaldigini sorardi, hep soracak gibi geliyordu. Bu süreçte "Dadya Çocuklari" ile ilgili bir kere bile acabam olmadi. Benim fikrim elinizden gelenin en iyisini yapmaya çalisiyordunuz ve her ne olursa olsun iyi niyet vardi. Bu ikisi yeterliydi benim için. Berna Ögretmen ile basladi Emine Ögretmen ile devam etti ve Silan ögretmen'le kres dönemini kapatacak, bana göre üçü de birbirinden degerli Eray'imin yüregine, aklina dokunan ögretmenler ve tabi niceleri. Böyle isim isim sayip birini bile atlamak istemiyorum, Dadya'da çalisan Dadya Çocuklari için çalisan herkesin emegi var bizde. Iki gün sonra mezuniyeti var (her ne kadar Eray yaz döneminde devam edecek olsa da). Basladigi gün bu ani zamanlari aklima hiç getirmedim, düsünemezdim de. Yazmakta zorlaniyorum, keske hislerimi daha kolay ifade edebilme yöntemi olsa. Her sey için her sey için çok çok tesekkürler, hepinizin eline emegine gönlüne saglik! Hem çok zor, hem de mükemmel bir sey yapiyorsunuz, çocuklarin aklina, yüregine dokunuyorsunuz. Iyi ki varsiniz, benim de hep "iyi ki"m olarak kalacaksiniz. Bu arada eger hepimiz buralarda olursak yollarimiz yine kesisecek, bu sefer Eray degil Ege size emanet olacak. Bir tesekkür yazisi yazmaya çalistim, ama hala yavan kaldigini düsünüyorum :) Ancak nasil bu yogun hislerimi sükrümü anlatabilecegimi de bilmiyorum. Dedigim gibi iyi ki sizinle tanistik, iyi ki Eray sizinleydi, iyi ki sizinle birlikte büyüdü. Hepinize yürekten tesekkür ediyorum. Hep var olun! Aybüge (Dadya Annesi :) )

"Dadya Çocuklari Anaokulu" adini ilk duydugumda merak duygusunu tetikleyen, yaraticliga önem veren bir okul oldugunu düsünmüstüm. Okulu ve çalisanlarini tanidikça dogru bir tespit yaptigimi anladim. Dadya Çocuklari Anaokulu çocuklardaki dogustan gelen merak duygusunu çok çesitli etkinliklerle ve oyuna verdikleri önemle canli tutmaya çalisiyor. Bunu da arastiran, merak eden ve bu özelliklerini çocuklarla paylasan egitimcileri ve yöneticileri ile yapiyor. Okul personeli yeniliklerin takipçisi ve ögrenmeye açik bireyler olarak mutlu ve dinamik bir ekip halinde çalisiyorlar. Son derece özenli ve zevkli bir sekilde hazirlanmis olan okul ortami çocuklarin ilgi ve gereksinimlerine uygun olarak dizayn edilmis. Yaklasik olarak 20 yildir çocuk gelisimi ve okul öncesi egitimi alaninda akademisyen olarak çalisiyorum ve bu süreçte Dadya Çocuklari Anaokulu'nun alanimiza özgü temel felsefeyi anlayip çocuklarla olan günlük uygulamalarina yansitan nadir okullardan biri olduguna inaniyorum. Bu inançla pek çok yakinima rahatlikla önerdigim ve olumlu dönütler aldigim bu basarili anaokulu benim de kizimi göndermeyi düsündügüm bir egitim kurumudur. Mutlu çocuklarin yetismesini kendilerine görev edinmis Dadya Anaokulu'nun diger okul öncesi egitim kurumlarinca örnek alinmasini diliyorum. Okulu ve çalisanlarini tanima firsati buldugum için kendimi sansli görüyorum ve hepsine tesekkür ediyorum.

Sevgili Dadya Ilkadim Artik benimde sizinle ilgili birseyler paylasma zamanim geldi ve hatta geçti. Dadya ekibiyle tanisikligim uzun bir zamana dayaniyor. Iki cocugumu da sizin gibi saygin bir kurumdan mezun etmenin ve meyvesini almanin mutlulugunu yasiyorum. Ilk cocugum EKIN SAKINCI, Dadya'dan mezun olali 5 sene oldu galiba. Ilk cocugumun verdigi bir pimpirikle okulu ögretmenleri ve herkesi ilk olarak negatif bakarak basladim. Fakat zaman gectikce bu davranisimdan utandim. O kadar sicak ve aileninizin bir uyesiyim gibi davrandinizki, cocugumda tipki sizin ve ogretmenleriniz gibi saygili , akilli , merakli ve en onemlisi ATATÜRK sevgisi ile dolup tasan birey oldu. Izninizle Ekin ' in o donem yaptigi ve hepimizin belkide defalarca anlattigi animizi paylasmak istiyorum. Biraz uzun olucak ama ilk defa boyle sizlere olan duygularimi ifade edicem. Esim, kizim krese basladiktan sonra askere gitti. O donem Ekin krese alismaya calisiyordu. Bu durumdan Banu hanimin bilgisi vardi. Ekin bir sabah Banu hanimin odasina gidip, ''Banu seninle bir sey konusucam babam askerde oldugu icin artik ben krese gelemiyecegim. Süt alicak bile paramiz yok" demis. (krese gitmek istemedigi icin tabi ) Bende tesadufen kresi aradigimda Banu hanim herzamanki kibarligiyla beni üzmemeye calisarak agzimdan laf almaya calisiyor. Fakat ekinin konustugundan hic bahsetmiyor. Bende uzun bi donem izine cikacagim icin krese gondermiyecegim dedim. Olaylar ortusunce Banu hanimin tek lafini dun gibi hatirliyorum. 'Para hicbir zaman sorun olmaz.' Ve kresin fiyatini ceyregine indirdi. (Bi cocuk neler yapabiliyorrrr) Esimin olmadigi donemde bile cocugum konusunda her turlu destegi seve seve kabul eden sevgili Banu hanim ve dadya ekibiyle gercekten bir aile olmustuk. Kizimi tam mezun ederken ikinci cocugum Ereni dogum yaptim ve size bir cocuk daha geliyor dedim. Nitekin eren 21 aylikken krese basladi. Tipki ablasi gibi Dadya çocugu oldu. Eren’le ilgili paylasicak cok sey var ama yazsam bitmez. Basit ornek "Pelin ogretmen ve Banu hanim hastasi tipik erkek ????) Biz oglumuzu da mezun ettik. Simdi farkli bir okulda. Okuldan mezun olmamiza ragmen yeni okul seciminde bile her aradigimda telefonunu benden sikilmadan acan her turlu destegi olan Banu hanim iyi ki sizi tercih etmisiz. Iyiki Dadya cocuklari olmuslar. Hepinizi tanidigim icin cok mutluyum. Bir cocugum daha olursa o da Dadya cocugu olsun isterim. Sevgilerimle Funda Sakinci Ekin-Eren Sakinci ' nin Annesi

Özelikle sunu belirtmeliyim ki Banu Hanim “Okulumuzun 20. kurulus yildönümü için özel bir gazete çikartiyoruz. Siz de birseyler yazmak ister misiniz?” dediginde çok heyecanlandim, mutlu oldum, onur duydum. Ne yazsam diye düsünürken aklima Banu Hanim ile ilk tanismam geldi ve bunu sizlerle paylasmayi uygun buldum. Asya 3 yasini bitirmek üzereydi ve ben onu 3.5 yasindan önce herhangi bir krese vermeyi düsünmüyordum. Yine de bilgi sahibi olmak amaciyla ismini vermeyecegim ama iyi bilinen bir krese gittim. Fakat yeterince ilgi bulamadim. Herhalde “Ben asagi yukari 6 ay sonra düsünüyorum” deyince pek ilgilenmediler. Birkaç gün sonra bir arkadasimla sohbet ederken Asya’dan 4 ay küçük oglunu, Gaziosmanpasa’daki Ilkadim Kres’e oyun atölye çalismasina verdigini ve çok memnun oldugunu söyledi. Ben de bana biraz uzak olmakla birlikte krese baslamadan oyun grubunun bir geçis olacagi, çocugun arkadas edinecegi, paylasmayi ögrenebilecegi düsüncesiyle irtibat bilgilerini istedim. Bana Banu Hanim’in ismini ve telefonunu verdi. O zaman Aysen Ögretmen adinda (eski veliler bilir) Banu Hanim’in yardimcisi bir ögretmen vardi. Onunla telefonda randevulastik ve önce ben yalniz okulu görmeye gittim. Beni güleryüzle karsiladi. Her ay bir ülkenin konu olarak islendigini ve Banu Hanim’in bu nedenle Güney Afrika Büyükelçiligi’nden gelen misafirlerle görüstügünü, o arada okulu gezdirebilecegini söyledi. Daha sonra Banu Hanim geldi. O da çok güleryüzlü bir ifadeyle beklettigi için özür diledi. Sonra oturup sohbete basladik. Asya ile ilgili bana bir takim sorular sorup, not aldi. Bu arada birkaç gün sonra Asya’nin dogum günüydü ve onu da not almisti. Ben ortami ve bu güleryüzlü insanlari ilk anda sevmistim ve oyun grubuna (o zaman haftada bir gündü) baslama kararini vermistim. Ancak aksilik o hafta Asya hastalandi ve biz bir hafta sonra gelme karari aldik ve bunu da okula bildirdik. Daha okula birkez bile gitmemistik ve Asya’nin dogum günü gelmisti. O gün bize Ilkadim’dan dogum günü tebrik telefonu geldi. Biz daha okula bile baslayamamistik. Bu beni çok etkiledi. Çok güzel bir jestti. Bunun üzerine ayrica ilk gidisimizde karar verebilmemiz ve çocugun psikolojisi açisindan devam edip etmeyecegimizin belli olmamasi gibi bir olasilik için bizden ücret talep edilmedi. O zaman anladim ki, her ne kadar burasi bir ticari kurulus olsa da çocugun ve ailenin mutlulugu ön plandaydi. Bir kaç gün sonra hiç aklimizda yok iken, Asya’nin bakicisi aniden isten ayrildi ve ben Asya’yi oyun grubundan, alisana kadar yarim gün, sonra tam gün Ilkadim’a devam ettirme karari aldim. Asya okulu ve ögretmenini çok sevdi ve biz hemen tam güne geçtik. Simdi artik 2. senemizi tamamladik. Bu iki yilda yasadigimiz güzel olaylar, kermes çalismalari, bu yil yapilan köy okuluna yardim projesi gibi aktiviteler bizi Ilkadim’in bir parçasi yapti. Asya bir yana ben bile kendimi bu okulun bir ferdi gibi görür oldum. Hepimizin çocugu çok degerli ve herseyin en iyisini onlar için istiyoruz. Eminim sizler de egitim-ögretim gibi hayati bir konuda ilk izlenime de önem veriyorsunuzdur. Tabi ki arastirmaci olalim, soralim, sorgulayalim ama benim bu iki okulda yasadigim farkli tecrübe de size örnek olsun diye anlattim. Ilk izlenim önemli.. Bundan sonraki okul hayatlarinda tüm Ilkadim çocuklarina basarilar diliyor, hepinize sevgiler sunuyorum. Tüm ilkadim Ailesinin 20. yili kutlu olsun. Nice mutlu, bol çocuklu günlere... Ilkadim’i bugünlere getiren, tüm emegi geçenlere ve özellikle Banu Hanim ve ekibine sonsuz tesekkürler..

Kizim Nihan’a yillardir verdiginiz emekler için sonsuz tesekkürler. Sevgilerle

Sevgili Dadya, Bugün sizden ayrildigim için çok üzgünüm ve sürekli agliyorum. Sizi çok özleyecegim. Beni unutmanizi istemiyorum. Babamin yanina gidecegim ve ilkokula baslayacagim ama size uzak olmak istemiyorum. Sizi çok seviyorum. Ilkokula baslamasam olmaz mi?

Bu ailenin bir parçasi olmaktan mutluluk, onur duyuyoruz. Kizimiz Inci’nin toplum hayatina ilk adimlarini attigi bu aile bize çok güzel günler yasatti, okul kavramina alismamizi sagladi. Saygi ve sevgi dolu geçen günler için tesekkür ederiz.

Gerek Banu Hanim’in, gerek diger çalisanlarin güleryüzü bizi (beni ve ablami) en etkileyen sey.. Yegenim Ege erken ayrilmak zorunda kalmisti. Kizim Zeynep ise minicikken geldigi yuvadan mezun oluyor artik, tek tesellim küçük kizim Yagmur’un artik bir yasina gelip, okula baslayacak olmasi. Banu Hanim’in telkinleri, tavsiyeleri olmadan zor yoksa. Zeynep hep o kadar mutlu geldi ki okula, hep o kadar mutluyduk ki. Simdi ‘’büyümek istemiyorum, ben hep bu okula gelmek istiyorum’’ demesi her seyi özetlemiyor mu?

Sevgili Dadya Ailesi, Kizimin sosyal hayata ilk adimini attigi bir dönemde hepinizin ilgisi, sabri ve sevgisi için sonsuz tesekkürler.. Kalbimizde her zaman özel bir yere sahip olacaksiniz.. Tekrar tekrar tesekkürler.. Sevgiler..

Benim için Ilkadim; ilk önce Banu Özkan’in telefonda duydugum sicacik sesiydi. Bakici devrinin sona erip kres devrinin baslamasina karar verdigimde, hizli bir kres taramasina girismistim. Aralarinda gayet seçkin isimlerin de oldugu birçok numarayi çevirmeme ragmen, sadece ve sadece Banu Özkan’in -eminim o gün ben onlarca kisiden sadece biriydim- sicacik sesi benim için yetti. O sicacik sesin sahibinin aydinlik yüzü, ikibuçuk yasindaki sevgili oglumun görmesini istedigim ikinci yüz oldu. Bugüne dek yaramaz ogluma, kendi çocuklari gibi bakan tüm Ilkadim Ailesine minnettarim. Veda zor; ama artik okul zamani. Sevgiyle kalin,?

Banu hanim, Bugun Alin ilkokula basliyor. O yuzden cok heyecanli, cok duygusalim...size, Alin'in ustunde emegi olan tum ögretmenlerine, herkese cok cok tesekkur ederim... Standartlarin disinda, öncu uygulamalarinizla cocuklarimiza kattiklarinizi dusununce belki simdiki Dadya Çocuklariyla da daha neler yapilabilir dedim... Sevgi, saygi ve selamlarimla Gulden Coskun

Yaklasik 5 yil önceydi Dadya ile tanismamiz. Kizim daha 3 yasina gelmeden basladi Dadya’ya. O zamanlar birçok yer arastirdim. Kimini gezdim, görüstüm, kimini daha telefon konusmalarinda eledim. Ilk gözagrimi, ilk heyecanimi kimselere birakamiyordum. Içime sinmiyordu hiçbir yer; ta ki Dadya’ya gelip, Banu Hanim’la tanisana kadar. Banu Hanim’in pozitif enerjisi, isine ve çocuklara olan sevgisi kararimda çok etkili oldu. Ayrica okulda güvenlik, yemek, temizlik ve diger pek çok ayrinti özenle düsünülmüstü. Böylelikle ilk adimi attik Dadya’ya. Ilk günler bebegimi biraktiktan ise gidene kadar aglayan ben, daha sonralari kapidan birakip gözüm hiç arkada kalmadan içim rahat gittim hep. Hep güven verdiniz bize. Tüm ögretmenler, çalisanlar öncelikle siz kendi aranizda aile gibi oldugunuz için çocuklar da bu ailenin bir parçasi oldu. Geçirdigimiz onca zaman boyunca, çocuklarima gösterdiginiz ilgi ve sevginin yaninda, onlarin düsüncelerine, kararlarina da önem verip ona göre davranmaniz çok önemliydi. En ayirt edici özelliklerinizden biri bu bence; çocuklarin bireysel gelisimine ve karekterine göre yön vermeniz ve kendini ifade edebilme ortami olusturmaniz. Ve en önemlisi mutlu çocuklar olmalarini saglamaniz… Mesela Ada grubu uyurken, uyumak istemedi, hiçbir zaman onu zorlamadiniz, ögretmenler odasinda beraber vakit geçirdiniz. Baran Deniz merdivenlerden atlayip duruyordu, ona bunun iyi birsey olmadigini, kendini kamera kayitlarindan izleterek gösterdiniz neden yapmamasi gerektigini. Birçok kez ateslendiler, özenle, dikkatle baktiniz yavrularima. O kadar çok anilarimiz var ki dile getirmek istedigim hepsi gülümsemeyle hatirlanacak. Her zaman yenilikçi ruhunuz beni etkiledi. Her elestirime, istegime geri dönüs aldim, hiçbir zaman es geçmediniz. Bunun için özellikle Banu Hanim’a tesekkür ederim. Isinde basarili olmak bu bence. Severek isini yapmak ve sürekli kendini gelistirip, daha iyisi için çabalamak hevesle, askla.. Gelelim degerli ögretmenlerimiz; hep ilgili, her ayrintiyi düsünen, sevgi dolu bicir bicir Pelin Ögretmenimize, pozitif enerjisi ve yaraticiligiyla çocuklara enerji katan Elif Ögretmenimize, Baran Deniz’in okula çabuk alismasinda çok etkili olan sakin, sabirli, sevecen Aynur Ögretmenimize, Ada’nin hala unutamadigi kocaman yürekli Meryem Ögretmenimize ve Baran’in çok sevdigi su anki ögretmenimiz, heyecanini hiç kaybetmemis, sicacik, iyi yürekli Gülsüm Ögretmenimize, Mafire, Yasemin, Ebru, Sevil, Özlemnur, Seyda Ögretmenlere, her Çarsamba ‘’Hasmet günü’’ oldugu için uçarak okula gelmemizi saglayan Hasmet Ögretmen’e Teacher’a çok tesekkürler… Ayni yemek tariflerini birkaç kez alip yapmama ragmen hala ‘’Filiz Ablaninki gibi olmamis’’ diyerek sofradan kalkan Baran Deniz’e kapuskayi bile sevdirdigi için Filiz Hanim’a, sevecen Yusuf Dedemize, Bahar Hanim’a, Sebahat Hanim’a, her zaman naif, kibar Nese Hanim’a, kafasinda binbir isle dolasirken sizinle de muhakkak ilgilenen Birsen Hanim’a, Serap Hanim’a sonsuz tesekkürler.. 5 yil boyunca çocuklarimi hergün sizlere güvenle, içimiz rahat teslim ettik. En önemlisi çocuklarim hep mutlu oldular. Bu ortami gerçek bir yuva haline getiren herkese emeklerinden dolayi ne kadar tesekkür etsem azdir. Önce kizim Ada mezun oldu, simdi de oglum Baran Deniz. Açikcasi çok hüzünlüyüz bugün. Sizlerden ayrilmak çok zor. Keske egitim ve ögretimini hep Dadya’da okuyarak tamamlayabilseler. (Mesajimi aldiniz Banu Hanim J) rtik büyüdüler, sicacik bir anne kucagi gibi olan okulumuzdan ayrilip, hayata atilma vakti geldi. Ama eminim sizin verdiginiz degerlerle, kendine güvenen, kendini ifade edebilen bu özgür Dadya Çocuklari nereye giderlerse basarili olacaklar. Ve sizleri hiçbir zaman unutmayacaklar, unutmayacagiz. Iyi ki yollarimiz kesismis. Sizleri çok seviyoruz. Ada ve Baran’in Annesi Füsun Çetintas Acar

Sevgili Dadya Ailesi Bundan 4 sene önce, 2 bakici deneyiminden sonra eve geldigimizde minik kizimiz idil i televizyon karsinda bulup gece yatarken izlemezken bile televizyonu kapatmamamiza izin vermezken bulduk ve birseylerin ters giittigini anladik. Kresler hakkindaki ön yargilar, ailelerin karsi çikmasi sonrasi Mamaktan Oran’a kadar kresleri taradik. Anne ve babalar kres görüsmelerinde anliyor ya da kendi çocuguna yakin olani hissediyor. Eylül 2012 Dadya eski binasinda aksamin geç saatleri ekip çikmaya hazirlanirken Banu hoca ve Birsen Hanimi ve Serap Hanimi yakaladik; iyi ki de tanistik. Deneyimli bir kadronun karsisinda söyledikleri kafanizdaki taslarin bir bir yerine oturmasini sagliyor. Güzel bir ilk tanisma sonrasi bir kaç kres gezmesi daha yaptik, ama diger kreslere kulp takarak... Ve tekrar solugu Dadya'da aldik. Sevgili Zühal hocayla bebeklik dönemi, Pelin hocamla biraz daha büyüdük (ki kendisi harika saç modelleri konusunda ustadir ve her sabah bize yolda zorunlu eslik etmesine ragmen iyi bir yol arkadasidir) ve Gülsüm hocamla büyüdük. Filiz ablanin yemekleri Hasmet beyle beden egitimi saatleri, müzik ve ritim derslerimiz, kirmizi saçli teacher'imiz harika dinamik kendini yenileyen kadro.... ? Sonra kizimizi evde enerji tassarufu için isiklari kapatirken, yolda kus tüylerini toplayip 'anne bunlari boyayip etkinlik yapariz ' derken bulduk. Ne kadar tesekkür etsek azdir. Her yönüyle ailenin ihtiyaçlarini ve çocugun egitimini ön planda tuturak karsilayan, sürekli egitimler, yenilikler, etkinlikler ve bunlari çok güzel dengeleyerek sunan bir kurum Dadya. Biz büyüdük ve yuvadan uçtuk ancak Dadya gibi bir okulla yolumuz kesistigi için çok sansliyiz. Kizim bugün anaokuluna basladi ve kizimin ne kadar özgüvenli, ufku açik biri oldugunu birkez daha gördüm. Tüm kadroya çok tessekkürler. Yolunuz açik olsun. Tugba Güçlü Güvenç (Idil’in Annesi)

Merhaba Banu Hanim, Bugün Doruk’un Dadya’da son günü. Zaman su gibi. Basta siz, Yasemin hanim, Filiz ögretmen, Atiye ögretmen ve Cansu ögretmen olmak üzere, tüm Dadya ailesine, göstermis oldugunuz ilgi, sevgi ve anlayis için çok tesekkür ediyoruz. Sayenizde oglumuz 2 sene öncekinden oldukça farkli, kendine güvenen, degisikliklere daha kolay adapte olabilen, daha uyumlu bir birey haline geldi. Gönül isterdi ki Doruk da Dadya’dan mezun olsun. Ama maalesef sartlar böyle gerektirdi. Sizlerin katkilari sayesinde, yeni okuluna daha kolay adapte olabilecegini umut ediyorum. Sehir disinda oldugunuz için yüzyüze veda etme imkanimiz olmadi. Firsat bulabilirsem daha sonra ugrayacagim. Sevgiler, Deniz Hançer

Bir arkadas tavsiyesi ile sadece görüsmeye gelmistik Eylül’le. Ancak Banu Hanim’i ( Eylül uzun süre Banu Hanim demisti :) ), Nese ögretmen’imi, Birsen ögretmen’imi, Elif ögretmen’imi o kadar samimi, icten ve sicak buldum ki esime "evimize biraz uzak ama ben Eylül’ü buraya gönderecegim" dedim. Zaten baska bir krese de gitmedik. Eylul de o kadar sevmisti ki, Banu Hanim hatirlar misiniz bilmiyorum ama "ben yarin yine gelecegim" demisti ve siz çok gülmuüstünüz. Uzun süre de böyle dedi ? Tabi Meryem ögretmen’imizi de unutmayalim; çok emegi geçti. Kisacasi iyi ki varsiniz. Umarim Ezgi de Dadya'li olur. Pelin ögretmen’im de az ugrasmadi bu arada. Neredeyse haftada bir iki süper saç örgüleriyle bizi mest etti. Filiz ablamizin mis yemeklerini de unutmayalim, onlara da haksizlik etmeyelim; hatirlayinca yazmadan edemedim. Ilk günü anlattim, ancak diger çalisanlardan özür diliyorum; çünkü hepsinin bütün çocuklarimiza emegi gecti bunu biliyoruz. Sadece ögretmenlerimiz de degil, tüm personelin emegi var, sicakligi var; herkese çok çok tesekkür ediyorum. Sevgiler Berna Erdogan Yildiz (Aylül Yildiz’in Annesi)

Annelik kadar ögretmenlik de zordur, ben de ögretmenim bilirim. Ama siz Dadya Çocuklari bu isi gerçekten çok iyi yapiyorsunuz. Aklim hiç arkada kalmiyor. Bir anne için de bundan büyük mutluluk olamaz. Hem de hergün yeni bilgilerle, yeni meraklarla dolu eve geliyor. Sizlere çok tesekkür ederim. Sevgilerimle, Burcu Özdem 30 Haziran 2009’da sizlere veda için geldigimde, en eski velilerimdensiniz deyip, su anda satirlarini gözyaslarimla doldurmakta oldugum ani defterinizi bana verdiginizde içimden buraya ve size olan duygu ve düsüncelerimin bu deftere nasil sigacagini düsündüm. Banu Hanim sizin yasantimiza kattiginiz tüm güzellikler Eren’imle 2003 Haziran’inda basladi. Ne bilecektim ki, karsimda duran dünya tatlisi, boncuk gözlü bu kadin senelerce yasantimizin bir parçasi olarak kalacak. Eren’le baslayan bu hikaye, Kaan’imin üç yasina gelmesiyle birlikte devam etti. Kaan’i size ilk getirdigim günü hatirladim da. Ben size güvendigimden hemen gitmek istedim, siz hiç olmazsa bir-iki saat kalip, alismasini beklememi istemistiniz. Ben size aliskin oldugum için sizin saskin bakislariniza ragmen arkama bakmadan gittim, sonraki 4 yil boyunca da arkama hiç bakmadim. Ailecek en sikintili dönemlerimizde bile bize destek verip, rahatlatip yanimizda oldunuz, sonsuz tesekkürler. O güzel yüzünüz kalbinize de yansimis. Hiç solmasin, hiç üzüntü yasamayin. Bir annenin en degerli varligi çocuklaridir. Ben sizinle yasadigim sonsuz güveni dostlarimla paylasip, sizin deneyimlerinizden yararlanmasini tereddüt etmeden söyledim. Bu herkes için söylenip risk alinacak sey degildir. Annelik zor; sayenizde bu zorlugu yasamadim. Aile içinde ögrenmesi gereen herseyi birebir sizlerden ögrendigi için bana fazla bir sey düsmedi. Hayata hazirladiginiz bu küçük birey, simdi kendinden emin, verilen görevleri, sorumluluklari yerine getiren, Atatürk ilkelerine gönülden bagli, ingilizce konusabilen, ilkokula hazir bir insan. Simdi iyi bir ilkokul arayisi içindeyiz; keske sizin bir okulunuz olsaydi da biz bu arayisa girmeseydik. Arzu Ögretmen, Kaan’in ilk ögretmenisin, Kaan’i hep güleryüzle karsiladin; sagol. Berna Ögretmen Kaan’in kendine güvenini kazandirdin. Sayende haritada Izmir’in yerini bile biliyor; tesekkürler. Semra Hanim seninle dostlugumuz çok eski; iki çocugumda da emegin var, tesekkürler. Yusuf Bey, öncelikle sahsim adina tesekkür ederim. Kaan’i sagsalim getirmekle kalmayip, günlük programimi bile bilip takip ettiniz. Gözüm hiç yollarda kalmadi, ki bu ne demek iyi bilirim. Kaan hep sizinle gezmek istedi; babasinin soförlügünü begenmeyip, ‘’Yusuf Amca daha iyi araba kullaniyor’’ dedigini hep isittik. Kaan’in Iskender Amcasi, seni anmadan geçemeyecegiz; çocuklarimizda emegin çok, mekanin cennet olsun. Ilkadim Elele ismi ile baslayan Dadya ile devam eden okulumuzun tüm çalisanlarina; basta Banu Hanim’a, Nahya Ailesi olarak tesekkür ediyor, sükranlarimizi sunuyoruz. Hersey gönlünüzce olsun. Gülay Nahya 2003- 2011 Uzun Yillar! (Eren ve Kaan Nahya’nin Annesi)

Ne yazik ki yolun sonuna geldik. Keske bir ilkögretim kurumunuz olsaydi. Inanin hiç tereddüt etmeden Mina'yi yollardik, çünkü ayni sicakligi baska bir okulda bulabilecegimiz konusunda süpheliyim. Mina'yi kaydettirdigimiz günden bugüne kadar geçen sürede kizimin eve mutlu gelmesi herseye degerdi. Tabi ki ruhsal, bedensel, zihinsel gelisimini görmek ayrica inanilmazdi. Sizlere gösterdiginiz sabir, ilgi, sefkat ve en önemlisi sevgi için SONSUZ TESEKKÜRLER. Tek tesellimiz sizden ayriliyor olmamiza ragmen, kardesini yollayacagimiz simsicak, güleryüzlü, deneyimli bir okulun olmasi... Bu güzel okulda, bu güzel ekibi biraraya getiren, içtenligiyle içimizi isitan, samimiyetiyle bize huzur veren, çok iyi yönetici, sevgi insani Banu Hanim size, ilk ögretmenlerine, Mina'nin daha iyi bir birey olarak hayata hazirlanmasinda yardimci olan, ona yol gösteren, kisisel becerilerini arttiran, yüzündeki içten gülümsemesiyle Gözde Ögretmen, ve tabi ki tüm enerjisiyle belki de okulun atom karincasi, çocukla çocuk Elif Ögretmen, ingilizceyi bu kadar çabuk ve kolay ögretilen bir dil haline getiren Deniz Teacher, sabahlari sicak gülümsemesiyle Arzu Ögretmen, sevgiyle andigimiz, "Günaydin Mina" deyisini unutmayacagimiz Iskender Amca, kiyafetlerine yaptiklari sakalarla Mina'yi kahkahalara bogan Semra Abla, sag salim ulasimini saglayan, çocuklarla sakalasmayi ihmal etmeyen Yusuf Amca, evde yemeyip, okulda yedigi yemekler için her seferinde "ellerine saglik" lafini hakeden Yasemin Abla, her Dadya'yi aradigimda bitmek bilmeyen enerjisiyle yardimci olan Yasemin Polat'a, ve unutabilecegim tüm DADYA AILESI'ne sonsuz tesekkürler. Iyi ki varsiniz. Yolunuz açik olsun. Ne mutlu ki, Atatürk'ün yolunda bizere emanet ettigi bu güzel ülkede, sizler gibi gurur duyacagimiz egitimciler var. Ve bizler ne sansliyiz ki, sizleri bulduk. Sevgiyle kalin. Sebnem Genel 30.06.2009 (Mina'nin Annesi)

Ne zamandir içimden duygularimi sizlerle paylasmak geçiyordu ama bir türlü olmamisti iste... Kismet bugüneymis... Zaman zaman bazi sikintilarla sizleri rahatsiz etsek de, Ilkadim'in; agzimiz alisamadi Dadya’nin ? dogru adres oldugundan bir gün bile süphe etmedik. Sanki bir veda konusmasi gibi oluyor neden bilmiyorum ama bu bir veda degil... Koskoca üç yilin birikimi diyelim. Kizimiza uygun bir kres bulamayacagiz diye ümitsizlige kapildigimiz bir anda kader bizi bulusturdu... Zaten yazdigim siirlerim de bunu anlatiyor. Tabii ki bütün ögretmenlere, tüm personele, ama en basta siz Banu Hanima isine gösterdigi özenden, sevgisinden; kisacasi hayat felsefesinden dolayi çok tesekkür etmek istiyorum. Sizi çok seviyoruz...? Sevgiler, Ilkadimi atmanin zamani gelmisti Lakin kuzum daha minicik ik yasindaydi Kalbim onu birakmanin acisiyla sikisirken Ansizin çikiverdi karsima Banu Ögretmen Dünyam aydinlandi yüzümde güller açti Isiltisi, verdigi güvenle.. Mutlulugumuza mutluluk katti Daha dün gibi ilkadimi atisimiz Az kalsin olmayacak dedigim anda Dualarim kabul oldu. Yavrum, minigim, Duru’m Anne sicakligindaki yuvasina kavustu Merih Çelik?13.05.2009 Burasi sevgi dolu, sicak bir yuva gibi. Ipek’ten sevgisini esirgemeyen Atiye Ögretmen’e, böylesi bir organizasyonun kurucusu Banu Hanim’a tesekkürler… Özge Yildirim (Zeynep Ipek’in Annesi)

Sevgili Dadya Çocuklari Ailesi, Tam dört sene önceydi… Çalisan birer anne baba olmamiz sebebiyle kizimizi emanet edebilecegimiz, biz yokken gözümüzün arkada kalmayacagini hissedebilecegimiz bir okul arayisimizin en zorlu dönemeçlerinden birinde kesfediverdik sizi. O zamanlar tam da emin degildik aslinda, çekiniyorduk. Öyle ya, çocugumuzu hangi krese vermeliydik? Ceren’in uyum saglayabilecegi, aile sefkati ortami olan güvenilir bir okul bulabilecek miydik? Daha küçüktü Ceren, ayrica zor bir çocuktu, acaba adapte olabilecek miydi? Acaba, mutlu olabilecek miydi? Kafamizda deli sorular çaldik kapinizi. Bizi güler yüz ve nezaketle karsiladiniz. Her sey iste o gün, bize Ceren için üç günlük bir deneme süresi vermenizle basladi. O süre sonunda Ceren, okula gitmeye pek hazir sayilmazdi, saskin ve aglamakliydi hep, zor bir psikoloji yaratmisti bizde. Büyükler kiyamadilar Ceren’e. Bir süre daha okula gitmemesi için fedakarlik yapmaya karar verdiler. Sizlerse çok sabirli ve yol gösterici davrandiniz, üç günün sonunda bize yaptiginiz anlamli jesti hiç unutmadik. Ertesi sene maceramiz yeniden basladi, Ceren’in gelecegi için, sosyallesmesi için, düzgün, seviyeli ve kaliteli bir okula gidebilmesi için ince eleyip sik dokumalara ve arastirmalara tekrar giristik; döngü tekrar baslamisti. Az gittik uz gittik, dere tepe düz gittik, bir baktik ki arpa boyu yol gitmisiz; muhtelif okullari gezmis ve dolasmistik ama içimizde tam anlamiyla sinen bir seçenege kavusamamistik. Derken sizi hatirladik, ilk seferde bizde biraktiginiz izlenim aklimizda öyle yer etmisti ki, bu sefer yeni yerinizde bir defa daha çaldik kapinizi. Ve sonrasi… Sonrasi malum; tam dört koca yil, hep tatli, hep mutlu ve güler yüzlü, zor zamanlarda bile hep olumlu, sahane bir dört yili beraber geçirdik sizlerle. Bu dört sene bu iki satira sigdirilabilir mi? Hiç sanmiyorum… Okulunuza ilk basladigimiz günden bu yana bize gösterdiginiz samimiyet, ilgi, güler yüz ve sevgi için ben ve esim tekrar tesekkür etmek istiyoruz. Banu Hanim’a, Birsen Hanim’a, Nese Hanim’a, Pelin, Gülsüm, Gurbet, Elif, Özlem ve Fatma Ögretmenler’e, bize atletizmi sevdiren Hasmet Hoca’ya, Ingilizce’yi dersten çok keyif haline getiren Yasemin ve Nihan Teacher’a, el becerilerimiziz gelismesini saglayan Derya Ögretmen’e, ruhumuzun gidasi müzikle bizi costuran Sertaç Ögretmen’e, estetik, zarafet ve görsel güzellik, baleyi sevdiren Emel Ögretmen’e, Ceren’in bu dört yil boyunca pesinde pervane olan, gelisimine irili ufakli katkilar saglayan, sabirla ilgilenen, yol gösteren, yardimci olan diger tüm ögretmenlerimize, kar kis zor anlarimizda yardimimiza kosan Yusuf Bey’e, sevgi dolu yardimcilariniz Sebos ve Deniz Hanim’lara ? lezzetli yemekleriyle çocuklarimizin karnini doyuran Kismet ve Filiz Hanim’lara, gelisim ve psikolojinin bilmedigimiz labirentlerinde bizleri bilimin nesesi ile aydinlatan ve sabirla yol gösteren Serap Hanim’a en içten minnetlerimizi sunariz. Sizler tüm ekipçe birbirinden degerli ve güzel insanlarsiniz. Ceren’e özellikle mental gelisiminde hatiri sayilir bir mesafe kazandirdiniz, ondaki potansiyelin açiga çikmasi için araci oldunuz. Mutlak anlamda bir ögretmen- ögrenci ya da idare- veli iliskisinden çok, öte, bize hep aile duygusunun sicakligini yasattiniz. Ceren’in sizlerle geçirdigi bu dört senede, sadece ilkokul öncesi devam etmek durumunda kalinan zorunlu bir dönemi degil; güldügü, agladigi, oyunlar oynadigi, arkadasligin, paylasmanin önemini anladigi, kisisel gelisimini olgunlastirdigi, güzel cümleler kurmaktan sayilara kadar, sanattan, müzik aktivitelerinden ve drama yeteneginden, beden egitimine kadar, problem çözmeyi ve kendini ifade etmeyi kesfettigi, sevgiyi, sefkati, merhameti ögrendigi, bunun yaninda disiplini de elden birakmadan kurallarin ve mantigin gerekliligini özümsedigi ve tüm bu insani vasif ve duygulari doyasiya yasayabildigi sicacik bir ikinci yuvasi oldu sayenizde. Sizler detaylara çok önem veren, olaylara birer uzman ve anne gözüyle bakabilen, çevrenizdekilere her zaman pozitif enerji yayan, ileri görüslü, kisaca yaptiginiz isin hakkini verebilen sayili insanlardansiniz. Bu güzel özelliklerinizi, M. Kemal ATATÜRK çizgisinde asla ödün vermeyerek de ayrica taçlandiriyorsunuz ki; bu konuda, zaten bir avuç kalmis emsalleriniz arasinda bir yildiz gibi parliyorsunuz. Okul seçiminde en dogru karari verdigimizi bir kere daha anliyoruz. Vedalar zordur… Biliyoruz. Ancak her vedanin ardindan güzel kavusmalar gelirmis… Kim bilir? Belki bir gün kaldigimiz yerden devam ederiz, ne dersiniz ? Baki basari dileklerimizle… Sevgiyle kalin… Her sey gönlünüzce olsun. 17.06.2017 Özen Ailesi

Dadya Çocuklari bir kres degildir, Dadya Çocuklari bir ailedir. Ankara’da olmayan ailemiz olmustur. Ve ailemiz oldugunuz için size ne kadar tesekkür etsek azdir. Gönül isterdi ki Bilgehan erkenden ayrilmak zorunda kalmasaydi. Oglum okula mutlu giderdi, mutlu dönerdi. Okulda yaptiklarini anlatamadi ama ben ögrendiklerini evde hep gözlemledim ve çok gurur duydum. Bilgehan’in simarik bir çocuk olmamasi, disiplini ve düzeni sevmesi, yemegini tek basina kolayca yemesi, çocuklarla oynamasi… Hepsi Dadya Çocuklarinin katkisidir… Baska bir konuda da size minnettarligimi ifade etmek istiyorum: Bilgehan’in kresteki ilk yilinda her çocuk gibi hastalandigi oldu ama çocuk doktorumuzun dedigine göre, Bilgehan diger kresteki çocuklara göre çok az hastalanmis oldu ve bu da gösteriyor ki Dadya Çocuklarindaki hijyen ve hastalik konusundaki hassasiyeti çok üst düzeyde ve bu da bir veli için çok memnun edici… Ögretmenlerin ve idari personelin güler yüzleri, çocuklara karsi sevgi dolu bakislari ve profesyonellikleri bizi her zaman mutlu etti ve rahatlatti. Gözüm arkada kalmadan çocugumu size emanet ediyordum. Bilgehan belki Hafize Ögretmenini, Gamze Ögretmenini, Elif Ögretmenini ve Dilek Ögretmenini hatirlamayacak ama ben sizi asla unutmayacagim ve resimlerimizle, etkinliklerimizle sizi hatirlatacagim ona… Her sey için sonsuz tesekkürler, iyi ki sizleri tanidik… Sevgiyle kalin, Serap GÜL

Berrak'in annesi de mezuniyette yaptigi konusmayi gazetemizde yeralmasi için bizlere yollamis. Bu sayfada da paylasmak istedik. Merhaba Sevgili Dadya Ailesi Üyeleri,?Ben Orkideler grubundan Berrak’in annesi Ebru Rüzgar. Ilk Berrak’in agzindan size selenmek istiyorum. Elif Ögretmen için; Onunla ilk kahvaltida tanistim, herkes kahvalti ediyordu, ben de oturdum kahvalti nasil edilir ögrendim. Ben ona ‘zeytin istemiyorum’dedim, ama o verdi, küstüm ? ?Pelin Ögretmen; Birgün saçiyla oynamaya basladim, çok sevdi. O prenses olmak istedi, bir prenses seçtik. Onunla çok eglendim.?Gülsüm Ögretmen; Herkese oyuncak getirmesinin yasak oldugunu söyledi. Ben sözünü dinledim, ama kimse dinlememisti. Herkes oyuncakla gelmisti okula, bi benim yoktu. Gülsüm Ögretmen bana büssürü oyuncak buldu. Üzüldügümde gider kucagina otururum. Bir de o gün pelerine giydik, resim çektirdik. Birsen Ögretmen sürekli önümüzü düzeltiyordu, sinirlendim tabi.?Meryem Ögretmen hep saçimi örerdi. Ben biliyorum, beni çok seviyor. Ona dogum günü hediyesi kolye yaptim, çok sevindi. Nese Ögretmen bana 3 rakamina benzeyen harfi ögretti. Hatta E harfiymis, hatta çok harf ögretti, ama hala yazamiyorum. Bilmiyorum bi de T harfini seviyorum, el yazisinda güzel oluyo. Filiz Abla yaptigi yemeklerle beni kendine hayran birakti, hele pilavlari çok güzel. Hep en son yiyorum, ben saglikliyim. Serap Hanim’la test yaptik, her gördügümde saçlarina bakiyorum. Sen de yapsana anne! Yusuf Amca dikkatli araba sürmeseydi beni kim eve getirecekti, yürümek zorunda kalirdim. Çok konustum anne, yoruldum. Susim mi? Ama Banu Hanim, o hiç ögretmen olmadi, o çoook güzel de mi anne? ?Öncelikle bütün Dadya çalisanlarina çocuklarimiza sahip çiktiklari; onlari manevi anlamda güçlü kildiklari için; birey olmayi, çevreyi korumayi, hayvanlari sevmeyi, insanlara saygiyi, nezaketi, uyumu, arkadaslariyla paylasimi ve bundan keyif almayi, bir bütün olmayi gösterdikleri için tesekkürler! Nasil Dadya’yi seçtim 3 yil once derseniz ikinci gittigim anaokuluydu Dadya. Banu Hanim’i görüp konusunca Berrak’i o an birakip çikasim geldi; ifadeleri güven duymami saglamisti. Ben kizimi anlattikça samimiyetle dinliyor, bütün endiselerimi giderebilmek için bilgi ve deneyimini kullaniyordu. O gün bugündür fikrimde degisiklik olmadi. Dadya’da en iyisini yapmak için gayret gösteren çalisanlari gördükçe güven duygum daha da gelisti, endiselerim kayboldu. Hergün güleryüzle Berrak’i kucaklamalari, bütün çocuklara gösterdikleri sabir, anlayis tebessümümün nedeni oldu. Anne oldugumdan hakkaniyetli olmalarini sorgulamami getirdi, bu anlayisi gördüm hep. Yeri geldi endselerimi dile getirdim, yeri geldi yapilanlari sorguladim, her zaman sorularimi sabirla ve açiklikla yanitladilar. Ben sahsim adina ugurlaniyor olmaktan hüzünlüyüm. Berrak’in sizlere sarilislarina bakiyorum; sevgiyle beslenmis ve büyütülmüs bu görülüyor. Bir kez daha dogru karar verdigimi düsünüyor, bu gelisimi görmemi sagladiginiz için tesekkürlerimi sunuyorum. Son söz olarak bir Çin atasözünü aktarmak istiyorum; Bir yil sonrasini düsünüyorsan tohum dik, on yil sonrasini düsünüyorsan fidan dik. 50 yil sonrasi için insan yetistir. Iyi bir neslin yetismesine katkilariniz için, gereken bütün degerleri ögrettiginiz için tesekkürler Berrak KAYA’nin annesi Ebru RÜZGAR

Baska bir anaokulundaydik, kapandi çok üzüldük, telasla yeni bir anaokulu aramaya basladik, Dadya’nin bahçesini gördük “neyse en azindan yaz tatilinde burada olurlar bahçesi de kocaman” dedik. Neden? Çünkü sabah kahvaltisinda “tarhana çorbasi” yaziyordu nasil yani dedim? Hatice ögretmenimiz o kocaman gülümsemesiyle “ ama çocuklar bayiliyorlar!” dedi? Kayit olmadan önce çocuklarimla gittim, Isil üst katta oyun oynarken Banu Hanim’la cam kenarinda sohbet etmeye basladik, Banu Hanim “Eger çocugunuzun salyangozlara dokunmasina, kisin lapa lapa kar yagarken disari çikmalarina izin vermeyecekseniz, okulumuz size uygun degil demektir” dedi. Ve Dadya’nin bizim için sadece yaz tatilini geçirecekleri okul olmayacagini anladim… Bütün tepkilerime sabirla güler yüzle karsilik verdiginiz, çocuklarimizin gerçek bir doga dostu olmasini sagladiginiz, bayrami da, yerli mali haftasini da anlamini bilerek kutlamayi ögrettiginiz, Atatürk deyince akan sularin neden durdugunu anlamasini sagladiginiz, yasadigi ülkeyi (Cihan Mert her ne kadar Antalya’nin baska bir dünya oldugunu düsünse de – eh hani haksiz da sayilmaz ?) dünyayi kesfedisindeki heyecanina hayranlikla bakmamizi sagladiginiz, Nuhan(!) teyzenin muhtesem pisilerinden sonra bizim pisilerimizi begenmemesini sagladiginiz, isimden dolayi çikis saatim geç oldugundan bana hakli olarak kizsaniz da bunu bana hiç yansitmadiginiz ve daha aklimiza gelmeyen hersey için tesekkür ederiz. Cihan Mert’in son demlerinde bile ona muhtesem bir görev verdiginiz için de ayrica tesekkür ederiz?

Sevgili Banu hanim, Tam Facebookumu açmis size mesajimi göndermeye hazirlanirken bir de baktim benimle ayni duygu ve düsünceleri paylasan baska veliler de bos durmamislar ? Bildiginiz gibi geçen hafta Kuzey'in de Dadya'da son günüydü. Kuzey hosçakaliiin diyerek normal bir sekilde ayrilirken, ben göz yaslarimi zor tuttum. Çünkü biliyordum ki okul hayatinda bir daha hiç bir zaman tursu kurmayacak, kis için sebze hazirlamayacak, aksam 10'a kadar okulda kalip pijama partisi yapamayacak, büyüteçlerle salyangozlari incelemeyecek. Hiç istemememe ragmen, baska türlüsü olmadigi için artik sinava yönelik geleneksel egitim çarkinin bir parçasi olacak. Böyle bir egitim anlayisinin kisa süreligine de olsa bir parçasi olabildigimiz için kendimi ve oglumu çooook sansli hissediyorum. Bildiginiz gibi kisa süreli Dadya oyun grubu dönemimizden sonra evimiz uzak oldugu için Dadya'dan ayrilmamiz gerekti. Bu süre içinde de gayet olumlu yorumlar duydugumuz bir krese göndermistik Kuzey'i ama diger kreste geçirdigimiz süre bize Dadya'nin farkliligini daha da iyi gösterdi. Diger kreste oldugumuz sürelerde gizli gizli Dadya'nin Facebook sayfasina bakiyordum hep. Sudan sirilsiklam olmus, okulda temizlik yapan, kurabiye yapan ya da sonbaharin soguk havasinda Eymir'de yaprak inceleyen çocuklari gördükçe içim gidiyordu. Kresimiz belki de ugrasmak ya da risk almak istemedigi için gezilerden uzak duruyordu ama 3,4 yasinda bir çocuk sürekli kagit kesip resim yaparak ne kadar eglenip ögrenebilirdi ki? Öteki okulumuzdan çesitli taklalar atarak ve onlari da üzmemeye çalisarak ayrilmaya karar verdik, ve kendimizi yeniden Dadya'da bulduk. Ilk günler çok kolay degildi , siniftaki tüm ögrencilerin birbiriyle önceden kaynasmis olmasi Kuzey'i biraz zorladi. Kuzey çok göstermemesine ragmen inanilmaz duygusal bir çocuk, ve genelde bu tarz üzüntülerini de içine atiyor. Ama Gamze ögretmeni, ilk göz agrisi ona çok yardimci oldu. Sonra Atiye ögretmenin de bizim grubun ögretmeni olmasiyla, Kuzey'in alismasi çok daha kolay bir hal aldi. Atiye ögretmen Kuzey'in huyunu suyunu gerçekten çok iyi tanidi. (bu her ögretmenin yapabilecegi bir sey degil) Eski okulunda 10 dakika okula girme mücadelesi verirken, Kuzey Atiye ögretmenin taktikleri sayesinde 3 dakikada okula girer oldu smile ifade simgesi Eski okulunda Zeynep hanim öglen yine sadece ekmek yedi ya da pilavini yedi cümlelerine alismisken, Dadya'da bamya yedi, pazi yedi, dolma yedi cümleleriyle karsilasinca gerçekten mutluluktan aglayacaktim. "Nuhran" abla'nin pisisi dillere destan oldu bizim evde de. Sonuç olarak sunu söylemek istiyorum. Evet Kuzey belki diger çocuklar gibi 2,3 yil geçirmedi Dadya'da. Biz de oturup sizinle uzun uzun sohbet edemedik. Ama yaptiginiz isi o kadar güzel ve severek yapiyorsunuz ki, okulun her yerine isliyor bu sevgi. Her an okulu daha iyi nasil yapabilirim, egitimi daha iyi hale nasil getirebilirim arayisinda oldugunuz o kadar belli ki. Sizi ve tüm Dadya ekibini çok seviyorum ve kocaman sariliyorum!

Merhabalar, okulunuzla tanisali henüz iki ay olmasina ragmen bana çok uzun zamanmis gibi geliyor. Bu durumun kisaca kizima ve ailesi olarak bizlere çok sey katmanizla ilgili oldugunu düsününüyorum. Ilkadim Kres kizimin ilk okulu, böylece ben de ilk defa veli oluyorum. Söyle geriye baktigimda ne kadar komik, saskin ve telasli bir veli oldugumu görebiliyorum. Bu süreçte sik sik telefonlarimla sizleri arayarak rahatsiz ettigimden, sabahlari; kapinizdan bir türlü ayrilamadigimdan ve daha benim göremedigim bir çok hatali davranisimdan dolayi hepinizden özür dilerim. Bugün kizimizin dogum günü.. Onunla sayenizde bir kez daha gurur duyuyorum. Kizima gösterdiginiz sevgi, verdiginiz emek ve bana gösterdiginiz sabirdan dolayi hepinize çok tesekkür ederim. Iyi ki varsin güzel kizim, ve iyi ki Ilkadim gibi bir okulun var. ?Saygilarimla,?

Merhaba, Aylar süren okul arastirmalarimizin sonucunda çocugumuz için siz Dadya Çocuklari’nda karar kildik ve iyi ki de öyle olmus. Banu Hanim’la tanismak kismet olmus. Banu Hanim sayesinde Eryaman’a ilk gelen servisimiz oldu ve sadece bizim için servis konmasi bizim için ayricalikti. Bunun için de ayrica Banu Hanim nezdinde tüm Dadya Ailesi’ne tesekkür ederiz. Emeklerinden dolayi Hatice Ögretmen’e.. güleryüzlü ve sabirli davranislarindan dolayi Hasan Bey’e ve digerlerine… Biz Dadya’da çok memnun kaldik ve mutlu ayriliyoruz. Hersey için çok tesekkür ederiz. Sevgiyle ve dostça kalin.

Çocuklarla Bir Gün? Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde çocuklarla birlikte, oyunlarina katilip katilamayacagim soruldugunda heyecanla kabul ettim. Çocuklarin dünyasina iki saat için bile dahil olmak beni çok heyecanlandirmisti. Iyi ki gitmisim çok keyif aldim. Bunun için Banu Hanim’a öncelikle çok tesekkür ederim. Aslinda çocuklarla birlikte onlara bir oyunda eslik etmekti amaç, ama ben de kaptirdim kendimi. Nasil güzel bir sabah yasadim anlatamam. Çocuklarimizin müze içinde sanki bir oyun salonunda gibi kosusturmalari, ellerindeki resimleri müzede sergilenen objelerle eslestirdikce attiklari çigliklar bana göre müzenin hayat bulmasini sagladi. Sanki içindeki esyalarin sahipleri gülümsüyordu bizim yumurcaklara. Rahat tavirlari ve dünyalarina izin verdikleri kadar girebiliyor olmak beni çok etkiledi. Hiç farkinda olmadan neler ögreniyorlar. Hepsi ile gurur duydum. Belki hangi krese giderse gitsin bunlari bir sekilde ögrenecekti kizim, ama iyi ki Ilkadim Kres’e gidiyor; eglenerek ögreniyor. Iyi ki varsin Ilkadim. Saygilarimla,?

Çocuklarla direkt iletisim kurabilmek, onlarla birseyler paylasabilmek çok zevkliydi. Bizler çok sansliyiz tabi; bizleri sevgi ve saygi ile karsilar bulduk çocuklari. Hepsi sira beklemeyi, aktivite yapmayi, uyum içinde çalismayi, oyunlardan heyecan duymayi biliyorve istiyorlardi. Ben çok keyif aldim, onlarla olmak enerjik ve neseli kiliyor insani. Çocuklarin birarada, ahenk içinde, birbirleriyle yardimlasarak, eglenmesi, haklarina saygi gösteren bireyler olmasi konusunda çok emeginiz geçtigi belli oluyor. Bunun için tüm çocuklar adina Dadya Çocuklari'na tesekkür ederim.

Annelik kadar ögretmenlik de zordur, ben de ögretmenim bilirim. Ama siz Dadya Çocuklari bu isi gerçekten çok iyi yapiyorsunuz. Aklim hiç arkada kalmiyor. Bir anne için de bundan büyük mutluluk olamaz. Hem de hergün yeni bilgilerle, yeni meraklarla dolu eve geliyor. Sizlere çok tesekkür ederim. Sevgilerimle,

Dadya Ailesi’ne, Bu yaziyi yazmaktan hep kaçinmistim, ancak vakit geldi. Sizinle tanistigimizda Defne daha 2,5 yasindaydi. Biraz çekingen, üstelik ailemize gelen küçük misafir nedeniyle yaraliydi. Ilk resimlerde tüm arkadaslarinin uzaginda yüzü asik oturusu, hem merakli, hem korkak bakislarla etrafini izleyisi dün gibi aklimda.. Ama kisa sürede sevgiyle astik hepsini.. Derken Arda daha iki yasindayken katildi Dadya Ailesi’ne. Tek söyleyebildigi kelimeler anne, baba, mama idi. ‘Su istediginde söyleyemez, bardaklari gösterir, görebildigi yerlere bardak koyar misiniz?’ diye sormustum ilk gün gözlerim dolu dolu… Ve çok degil iki ay sonra sarkilar söylüyordu minik oglum. Simdi dönüp bakiyorum geriye. Sizinle geçen 3 dolu yilin sonunda hem Defne’m, hem Arda’m ne çok sey ögrendi, ne çok büyüdü, ne oyunlar oynadi, ne çok sey paylasti, ne çok sevdi ve çok iyi biliyorum ki ne çok sevildi… Ama Istanbul’a gidiyoruz.! Banu Hanim ve Sevgili Ögretmenlerimiz, Iki kuzumu da sevgiyle büyüttügünüz, özenle beslediginiz, üzerine titrediginiz, her aksam eve mutlu gönderdiginiz için, Yusuf Dedemiz, Her sabah bizi güleryüzle ve sabirla bekleyip, güvenle okula tasidiginiz için, Tüm sabriniz, samimiyetiniz, hep gülen yüzünüz ve emekleriniz için sonsuz tesekkürler… Sizleri hiç unutmayacagiz!

30 Haziran 2009’da sizlere veda için geldigimde, en eski velilerimdensiniz deyip, su anda satirlarini gözyaslarimla doldurmakta oldugum ani defterinizi bana verdiginizde içimden buraya ve size olan duygu ve düsüncelerimin bu deftere nasil sigacagini düsündüm. Banu Hanim sizin yasantimiza kattiginiz tüm güzellikler Eren’imle 2003 Haziran’inda basladi. Ne bilecektim ki, karsimda duran dünya tatlisi, boncuk gözlü bu kadin senelerce yasantimizin bir parçasi olarak kalacak. Eren’le baslayan bu hikaye, Kaan’imin üç yasina gelmesiyle birlikte devam etti. Kaan’i size ilk getirdigim günü hatirladim da. Ben size güvendigimden hemen gitmek istedim, siz hiç olmazsa bir-iki saat kalip, alismasini beklememi istemistiniz. Ben size aliskin oldugum için sizin saskin bakislariniza ragmen arkama bakmadan gittim, sonraki 4 yil boyunca da arkama hiç bakmadim. Ailecek en sikintili dönemlerimizde bile bize destek verip, rahatlatip yanimizda oldunuz, sonsuz tesekkürler. O güzel yüzünüz kalbinize de yansimis. Hiç solmasin, hiç üzüntü yasamayin. Bir annenin en degerli varligi çocuklaridir. Ben sizinle yasadigim sonsuz güveni dostlarimla paylasip, sizin deneyimlerinizden yararlanmasini tereddüt etmeden söyledim. Bu herkes için söylenip risk alinacak sey degildir. Annelik zor; sayenizde bu zorlugu yasamadim. Aile içinde ögrenmesi gereen herseyi birebir sizlerden ögrendigi için bana fazla bir sey düsmedi. Hayata hazirladiginiz bu küçük birey, simdi kendinden emin, verilen görevleri, sorumluluklari yerine getiren, Atatürk ilkelerine gönülden bagli, ingilizce konusabilen, ilkokula hazir bir insan. Simdi iyi bir ilkokul arayisi içindeyiz; keske sizin bir okulunuz olsaydi da biz bu arayisa girmeseydik. Arzu Ögretmen, Kaan’in ilk ögretmenisin, Kaan’i hep güleryüzle karsiladin; sagol. Berna Ögretmen Kaan’in kendine güvenini kazandirdin. Sayende haritada Izmir’in yerini bile biliyor; tesekkürler. Semra Hanim seninle dostlugumuz çok eski; iki çocugumda da emegin var, tesekkürler. Yusuf Bey, öncelikle sahsim adina tesekkür ederim. Kaan’i sagsalim getirmekle kalmayip, günlük programimi bile bilip takip ettiniz. Gözüm hiç yollarda kalmadi, ki bu ne demek iyi bilirim. Kaan hep sizinle gezmek istedi; babasinin soförlügünü begenmeyip, ‘’Yusuf Amca daha iyi araba kullaniyor’’ dedigini hep isittik. Kaan’in Iskender Amcasi, seni anmadan geçemeyecegiz; çocuklarimizda emegin çok, mekanin cennet olsun. Ilkadim Elele ismi ile baslayan Dadya ile devam eden okulumuzun tüm çalisanlarina; basta Banu Hanim’a, Nahya Ailesi olarak tesekkür ediyor, sükranlarimizi sunuyoruz. Hersey gönlünüzce olsun.

Dadya, Biz Seni Çok Sevdik, Ayrilmakta Zorlaniyoruz! Iyi ki sizlerle tanistik ve ailenize katildik. Bizim için egitim kalitesi ve güven çok önemliydi. Tüm bunlari ve daha fazlasini sizde bulduk. Biricik kizimiz Badecigimizi gönül rahatligiyla sizin güvenli ve sefkatli ellerinize teslim ettik. Dadya; Banu Hanim, tüm yöneticileri, ögretmenleri ve tüm çalisanlariyla muhtesem bir ekip. Emegi geçen herkese çok tesekkürler. Sizleri çok özleyecegiz.

Sevgili Dadya Ailesi, Kizim Yagmur 18 aylikken geldi araniza, alismasi çok zor oldu. O sirada Banu Hanim’in ‘’alisamayacak sanirim, isterseniz bir süre evde bakimini saglayin, ya da belki bizi sevmedi, baska bir kres deneyin’’ sözü bile benim size güvenmemin bosa olmadigini, Dadya’da önceligin ticaret degil, çocuklarin mutlulugu oldugunu gösteriyordu. Sonrasinda dolu dolu 4.5 yil geçirdik birlikte; Yagmur’un astim nöbetlerini astik, bahçeye çikis saatlerine bile dikkat ettiniz. Bunlari nasil unutabilirim. Tabi ki çok sey ögrendi, ama önemli olan çocuguma gösterilen özendi. Bunun için ne kadar tesekkür etsem az. Tüm ögretmenlerimize, Semra Ablaya, Yasemin Ablaya, Yusuf Abiye tesekkürler.

Kizim bir yil boyunca okula hep severek, kosarak gidip geldi. Bu nedenle tesekkür ederim. Artik TED’e gideceksin, ne dersin dedigimde ‘’Dadya el sanatlari’’dedi. ?

Evlat. Ötesi var mi ki? Caninin parçasi. Hayatta ugruna herseyi feda edebilecegin belki de tek varlik. Ve o en degerli seyi emanet edebilmek bilmedigin-tanimadigin kisilere. En zor seylerden biri olsa gerek. ?Yaklasik 4 ay oldu Dadya ile tanisali. Oglum nasil da korkmustu ilk günlerde. Ellerimizi tutup “anne-baba” diye aglayisi bugün bile kulaklarimda-gözlerimin önünde. O halleri aklima geldikçe içim ciz eder hala. Silmek istedigim anilardan birisidir bellegimdeki. Ve ilk günler nasil da zor geçmisti bizim için de. Sürekli Dadya’yi arayip “oglumuzun ne yaptigini” sormamiz ve Dadya yetkililerinin bikmadan-usanmadan, büyük bir anlayisla bize sürekli cevap vermeleri. ?Oglumun Dadya’daki ilk günleriydi. Ne yaptigini kameradan izlemeye gittigimizde, arkadaslarindan biraz uzakta, biraz çekingen, biraz ürkek, ögretmeninin yanina sokulmus etrafa bakiyordu saskin gözlerle. ACABA diye aklimdan geçirmedim degil o an. Acaba daha erkenmiydi bizden ayrilmasi için? Eminim hepimiz geçirmisizdir bu düsünceyi aklimizdan. ? Sonra günler, haftalar, hatta aylar geçti. Simdi Dadya’ya götürdügümüzde içeri kosarak gidiyor. Bazen içeri girdikten sora geri gelip “baba seni öpmeyi unuttum” dedigi bile oluyor Annesi ve ben bakakaliyoruz birbirmize saskinlikla. Nasilda alisti diye. Ilk gün ögretmeninden ayrilamayan oglum, diger siniflara bile laf atar olmus ?Artik, yemeklerini kendisi yiyor, Tuvaletini kendisi yapiyor, her gün bizi biraz daha sasirtan yeni seyler ögrenerek geliyor. Bazen yeni bir sarki, bazen yeni bir hikaye, bazen yeni bir oyun. Hayatin anne ve babadan ibaret olmadigini, zorlu bir yol oldugunu, sartlar geregi bazen “yanliz kalinabilecegini”, ayakta durabilmek, sorunlarla bas edebilmek, kendi isini görebilmek vb. seyleri ögrenmek yolunda adimlarini yavas yavas atmaya basliyor. Bizimle evden çikip bizimle eve giriyor. O da bizim gibi hayatin yogunlugu içerisinde kosturup duruyor. ? Ve DADYA! Yukarida saydigim tüm seylerde DADYA’nin katkisi görmezden gelinebilir mi? Hayati ögrenmeye basladigi bu uzun yolun ilk adimlarinda ona destek veren, sabirla dinleyen, sabirla anlatan, bazen belki de kaprislerini çeken, çocuklarimizla bizlerden, anne ve babasindan bile daha fazla vakit geçiren DADYA ailesi. Aldiklari emanetin önemini bilen, yavrularimiza bir aile ortami sunan, arkamiza bakmadan “çocugum orada mutlu ve güvendedir” diyebildigimiz yer. Ne kadar önemli bir görev yürüttügünüzün farkinda oldugunuzu görmek çok güzel. Basta ögretmenimiz olmak üzere tüm DADYA ailesine tesekkürlerimi sunar; güler yüzünüz, sabriniz, sayginiz, sevginiz, bilinciniz ve güvenilirliginizi kaybetmenizi gönülden dilerim.? Tesekkürler DADYA...?

Degerli Dadya Çocuklari Ögretmenleri, Çalisanlari, Sevgili Veliler, Bugün burada her biriniz adina söz almis bulunmaktayim. Sizleri tanimasam da, birçogunuzu ilk defa görüyor olsam da, su an hissettiginiz heyecan ve mutlulugu yüregimde hissediyorum. Çünkü ben bir anneyim. Her biriniz gibi, benim de bebegimin yuvasindan uçtugu ilk yer Dadya Çocuklari. Oglum için endise ve telasla ikinci bir yua arayisina girdigim günlerde, bu ortamin sicakligina güvenip, canimin en degerli parçasini emanet ettim ve yillar içerisinde çok da isabetli bir karar verdigimi anladim. Oglum 22 aylikken ise baslamam gerektiginde, Dadya ile tanistigimizda kuzum daha konusmayi bile bilmiyordu. Su an 5 yasinda ve bebeklikten çocukluga geçis evresinde Dadya Ailesi’nin bir bireyi oldugu için hepiniz gibi, ben de çok memnun ve mutluyum. Çünkü Dadya Ailesi çocuklarimizin her birini kendi evlatlari gibi görüp, gelecege yönelik ilk adimlarinda onlari egitip, kazandirdiklari bilgi ve beceriler ile bizlere en büyük destegi verdiler. Herseyden önemlisi bunu sevgi ile yaptilar. Toplumda yer kazanmanin ilk yolunun sevgiden geçtigini bizler gibi, onlar da çocuklarimiza asiladilar. Ve simdi ayrilik vakti geldi. En kiymetlilerimiz bu yuvadan uçup farkli yuvalara kosacaklar. Burada kazandiklari bilgi, görgü, özgüven ve sevgi ile upuzun hayat maratonunda yer bulmaya çalisacaklar. Ilk adimlarinda evlatlarimizi huzurla emanet ettigimiz, onlari sevgi ile yogurup, yaptiklari yaramazliklari bile hosgörü ile karsilayan, onlara ikinci aile olan basta okulumuzun sahibi Banu Hanim olmak üzere, tüm Dadya Çocuklari ögretmenleri ve çalisanlarina; çocuklarimiza göstermis olduklari emek ve sabirlari için hepiniz adina tesekkürü borç bilirim.

Ögretmenlerimizin kendilerini gelistirmeleri için firsat veren çaba gösteren ve onlari destekleyen Dadya yöneticilerine tesekkür ederim. Onlarin çabalari ve gelismeleri çocuklarimizin da ayni derecede gelismesi ve daha yaratici olmalari demek. Herkesin sadece kendi çikarlarini düsündügü bir dönemde gelisime yatirim yaptiginiz için tesekkür ve tebrik ediyorum. Iyi ki sizinle tanismisim... Ben de sürekli olan anne baba egitimlerinin daimi üyesi olarak bugün mezun oluyorum. Sevgilerimle..?????